Antoni, Antoni

Antoni, Antoni

Antonek: Antoni! Antoni!
zure atean nago ni.
Antonik: Ai, Anton! Ai, Anton!
ate ondoan, or konpon.
Antonek:
Hormatxoriak negu gorrian
ez du atsegin elurra:
zerua goibel, kabia hotza,
ta janari gabe lurra.
Ai, maite, nere bihotzak duen
zure hotzaren bildurra!
Biontzat kabi bat berotzeko
bilduko nuke egurra.
Antoni...!
Antonik:
Enarak ez du behin egindako
kabirik inoiz aldatzen:
urtero beti kabi haretan
umeak ditu bazkatzen.
Bañan zu, Anton, enara txarra
zaitut neretzat bilatzen:
jai bakoitzean nexka berria
ikusten zaitut maitatzen.
Ai, Anton...!
Antonek:
Enarak ere, bere kabia
galduta badu ikusten,
biderik gabe, haruntz ta honuntz
kabitik du aldegiten.
Egarri dagoen bere bihotzak,
zuk eman ezik edaten,
berriro ere ibiliko da
gogorik gabe nunbaiten.
Antoni...!
Antonik:
Zure bihotza egarri dela,
esan didazu bertsotan:
neronek ere ikasia dut
arrazoi duzula hortan.
Zu beti zabiltz edari bila,
ikusi zaitut askotan:
baina neurriz gain, egarri hori
itotzen duzu ardotan.
Ai, Anton...!
Antonek: Antoni! Antoni!
kalabaza-zale ez naiz ni.
Antonik: Ai, Anton! Ai, Anton!
aize preskuari, gabon!